ما انسان ها به شیوه هندیان بر سطح زمین راه می رویم ؛ با یک سبد در جلو و یک سبد در پشت....

در سبد جلو صفات نیک خود را می گذاریم و در سبد پشتی عیب هایمان را نگه می داریم.

به همین دلیل در طول روزهای زندگی چشمان خود را بر صفات نیکمان می دوزیم.

در همین زمان بی رحمانه در پشت سر همسفرمان که پیش روی ما حرکت می کند تمام عیوب او را می بینیم!!!

بدین گونه است که درباره خود بهتر از او داوری می کنیم

بی آن که بدانیم کسی که پشت سر ما می آید نسبت به ما با همین شیوه می اندیشد........