یک شبی مجنون نمازش را شکست بی وضو در کوچه لیلی نشست
عشق آن شب مست مستش کرده بود فارغ از جام الستش کرده بود
سجده ای زد بر لب درگاه او پر ز لیلا شد دل پر آه او
گفت: یارب از چه خوارم کرده ای در صلیب عشق دارم کرده ای
جام لیلا را به دستم داده ای وندر این بازی شکستم داده ای
نشتر عشقش به جانم می زنی دردم از لیلاست، آنم می زنی
خسته ام زین عشق، دل خونم مکن من که مجنونم، تو مجنونم نکن
مرد این بازیچه دیگر نیستم این تو و لیلای تو... من نیستم
گفت: ای دیوانه، لیلایت منم در رگ و پنهان و پیدایت منم
سال ها با جور لیلی ساختی من کنارت بودم و نشناختی
عشق لیلا در دلت انداختم صد قمار عشق یکجا باختم
کردمت آوار? صحرا نشد گفتم عاقل می شوی... اما نشد
سوختم در حسرت یک یاربت غیر لیلا بر نیامد از لبت
روز و شب او را صدا کردی ولی دیدم امشب با منی، گفتم بلی
مطمئن بودم به من سر می زنی در حریم خانه ام در می زنی
حال این لیلا که خوارت کرده بود درس عشقش بی قرارت کرده بود
مرد راهش باش تا شاهت کنم صد چو لیلا کشته در راهت کنم
.: Weblog Themes By Pichak :.