شعری از زبان خدا خطاب به انسان :

جفا از سر گرفتی یاد می دار ... نکردی آنچه گفتی یاد می دار

نگفتی تا قیامت با تو جفتم ... کنون با جور جفتی یاد می دار

مرا بیدار در شبهای تاریک ... رها کردی و خفتی یاد می دار

به گوش خصم می گفتی سخنها ... مرا دیدی نهفتی یاد می دار

نگفتی خار باشم پیش دشمن ... چو گل با او شکفتی یاد می دار

گرفتم دامنت از من کشیدی ... چنین کردی و رفتی یاد می دار

همی گویم عتابی من به نرمی ... تو می گویی بزفتی یاد می دار

فتادی بارها دستت گرفتم ... دگر باره بیفتی یاد می دار